Drama

'Drama'. Niet echt hoe ik een normale dag zou beschrijven. Maar, zoals je misschien al had kunnen opmaken uit mijn titel, zou ik deze dag wel als een drama kunnen beschrijven.

Het begon redelijk normaal. Een gewone dag, gewoon werken dus. Om half 10 begon de werkdag 'al' (want: dan kan ik Koffietijd niet zien, dat begint om 10 uur namelijk... :( ) Ik moest werken tot half 6.

Rond drie uur merkte iemand op dat het leek alsof er rook in de winkel was. En inderdaad, de lucht zag nogal blauw( / grijs / wazig), even later ging een alarm af. De baas liep al naar achteren, maar zei verder niks. 'Zal wel dus ook niks zijn'. Het was ook niet zo druk, dus besloot ik om maar weer achter de kassa weg te kruipen en de winkel in te gaan. Een klant vroeg me ergens om (ik weet niet eens meer waarom), en er werd iets omgeroepen: 'dames en heren .... wil iedereen de winkel wel verlaten, er is een... noodgeval'

'Mhm. Misschien was er toch meer aan de hand' (briljante gedachten heb ik toch. af en toe.)

Ik weet niet waarom, misschien was het de lucht, misschien was het gewoon de paniek in de situatie, maar ik begon me een beetje licht in mijn hoofd te voelen (ik ben 1 keer eerder bijna flauwgevallen, zo voelde het precies) en dus besloot ik ook maar snel naar buiten te lopen. En gelukkig volgden de klanten en collega's.

Buiten zat een collega op de grond, met naast haar een andere collega. Ze zag wit en mompelde wat: 'ik tril helemaal'. Ambulance werd gebeld, en ze werd naar de kledingwinkel tegenover de supermarkt gebracht. Zo eng, ze kon niet eens zelf erheen lopen.. Ik hoorde dat ze was flauwgevallen...

Even later hoorden we wat er aan de hand was: er was een CO2-lek. Enorm gevaarlijk, want je ruikt het niet, en ziet het ook niet zo goed. Er waren gelukkig al snel mensen die er verstand van hadden.

Daar stonden we dan, wij in ons uniformpje in de kou, klanten zonder boodschappen...

Ongeveer drie kwartier later hield het alarm op, en konden we via de personeelsuitgang naar de kantine: deze was namelijk veilig om heen te gaan. Dus zaten we daar, om weer een beetje warm te worden (en vanuit verslavend oogpunt) dronk ik een kopje koffie. We zaten nog een poosje, totdat we hoorden dat de winkel weer veilig was...

Dat gevoel wat je krijgt als je weet dat er iets gaat gebeuren... Vreselijk. Je voelt het gevaar naderen, zet je haren al omhoog, je handen beginnen te trillen... Dramatisch.