19 juli 2012

Un jour dans ma vie #1

Gisteravond werd ik rond half 7 gebeld. Door een mevrouw van de kerk, waarbij ik wel eens (lees: 2x, blijkbaar was ik niet een heel goede oppaster) had opgepast. Ze ging naar een concert, en had nog kaartjes over. En nee, ik werd dus niet gevraagd om op te passen, maar om mee te gaan.

Ik weet niet waarom, maar ik zei ja. Misschien omdat het een regenachtige dag was en ik al de hele tijd binnen zat... Het probleem was wel, dat ik nog aan het koken was. Dus moest ik heel snel alles afmaken, want ze zou er zo zijn. Dat 'zo' werd drie kwartier later, maar dat was ook wel logisch: het concert begon namelijk pas om 8 uur. Het concert was in Veendam, ergens in een kerk(-gebouw / gebouw?) vlakbij het centrum. En ja, toen pas kwam ik erachter dat het een christelijk concert zou zijn. Toen begon ik wel te twijfelen; ik was al een tijdje niet in een kerk geweest (ja, bij Eline voor het laatst) en was toch wel bang dat ik me ongemakkelijk zou voelen... gelukkig stelde de mevrouw van de kerk me gerust: ik hoefde niks te doen, enthousiast klappen en met je armen zwaaien was dus -gelukkig- niet verplicht. Er zouden 2 bands komen: een Nederlandse en een .... Engelse (geen idee, zal de namen even opzoeken).

Goed. De eerste band was dus een Nederlandse.

En die heette.... ehh... Insalvation(Youtube: http://www.youtube.com/user/InSalvationOfficial). Mooie muziek. Helaas stond er nogal een corpulente meneer voor me, die het nodig vond om vrijwel het hele concert te STAAN en ook nog eens met z'n armen te zwaaien. Hoewel het eerst amusant was, heb ik niet veel kunnen zien...

Vervolgens was er een korte pauze. Gelukkig was er koffie, want hoewel de muziek allesbehalve slaapverwekkend was, begonnen de gaapkriebels wel te komen... Ik zag nog een aantal bekenden van school, waarvan 1 jongen me herkende en daar heb ik even mee gepraat (oooh dat vind ik altijd zó ongemakkelijk, praten met mensen die je 3 / 4 jaar niet hebt gezien, en dan staan ze plots voor je neus en weet je niet wat je moet zeggen :") ). Jammer genoeg herkenden die andere mensen me dus niet, maar dat was ook wel logisch, want ik had ze zo'n 5 of 6 jaar niet gezien.

De tweede band was dus een buitenlandse , Leeland. De naam kwam me al bekend voor, en dit gevoel bleek te kloppen: ik had ze 2 jaar eerder bij de EO-jongerendag gezien. Nou ja, gezien... Ik mocht gratis (heb er blijkbaar een talent voor, om dingen gratis te krijgen, ghehe) mee met Fenneke, en zat dus bovenin op de tribune. Dat was ook een hele ervaring...
Leuke muziek, wel hoog armzwaai gehalte. :") Mooi/appart/interessant/eng dat anderen dat doen , maar daar heb ik dus helemaal niks mee. Heb wel genoten van de muziek, ook al stond De Reus nog steeds te zwaaien en op den duur zelfs te springen. Heb nog nooit zulke trillingen gevoeld. Hopelijk van de muziek en niet van De Gigant. Er was zelfs 1 liedje wat ik meende te herkennen van de eo jongerendag, het was ook wel een heel mooi liedje, zal hem nu even opzoeken...

ah, quelle suprise! ze zongen 'm ook op de EO-jongerendag (jeetje, ik heb blijkbaar toch wel een goed geheugen :") )



En zo wordt christelijke muziek toch wel mooi. Dat klonk dom, maar je begrijpt het wel.

Oh, leuk man: er was zelfs een filmpje op youtube:

Het was een mooie avond, ook al ging ik er toch wel met gemengde gevoelens heen en ook weer weg. Ik weet niet of ik geloof. En als ik zie hoe andere mensen helemaal los zie gaan, besef ik toch wel dat het een wereldje is, waar je echt in moet zitten. Ik geloof niet dat je een beter mens bent als je vaak naar de kerk gaat, maar blijkbaar is het wel van groot belang als je er mee bezig wilt zijn en mee bezig wilt blijven zijn. Want anders raak je het zo kwijt. Het was een mooie ervaring, maar het heeft me niet echt aangezet om echt oprecht te geloven. Misschien komt het ook wel omdat ik het zo'n kromme boodschap vind; er is een goede God die voor je zorgt, maar tegelijkertijd is er zoveel vreselijkheid in de wereld... En ik denk dat dat ook wel de grootste reden is dat ik niet geloof. Of misschien ook wel, zoals de mevrouw van de kerk zei: er zijn periodes waarin je geloof sterk is, maar ook waarin je geloof misschien minder sterk is...

Ik weet het niet. En kan er zo uren over nadenken en m'n hersenen laten kraken, maar ik weet niet of je ooit 100% zeker kunt zijn. Want zeker zijn en geloven gaan helaas niet samen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten