Ik zat rustig te computeren, tegen Eline te praatten. Ik was van plan om naar de bieb te gaan, op de fiets nog wel. Ik ging nog even terug naar mijn kamer, om m'n laptop uit te doen en m'n portemonnee te pakken. Dan kijk ik naar links.....
AAAAAAH.
Serieus, ik gilde. Keihard. Naar m'n broertje. Want die heeft nog een leeftijd dat ie er wel mee om moet kunnen gaan. Hoop gegil later, komt ie er dan ook daadwerkelijk aan. Met een elektrische vliegenmepper.
NIET DOEN, DAN VALT IE NAAR BENEDEN , zeg ik uiterst aardig en met een zoetgevooisde stem.
:")
En natuurlijk gebeurt dat.
En niet zomaar op de grond, maar in een houten bakje. Zoiets duns dat je er eigenlijk niet bijkunt.
M'n broertje dacht dat ie hem wel had gedood, en ging rustig terug naar z'n kamer.
Maar nee, het beest begon spastisch met z'n poten te bewegen.
Als Professor Muggendoder begin ik haastig naar deodorant te zoeken.
Een halve bus gaat leeg, met de veronderstelling dat 'ie nu wel dood moet zijn.
Maar nee, hij beweegt inmiddels nog maar 2 poten en zelfs dan lukt het hem nog om voorruit te komen.
Parfum dan maar. Natuurlijk wel eentje die ik nooit gebruik (voor de geïnteresseerden, het was eentje van Oilily , een ranzige die naar wc-verfrisser ruikt. eigenlijk alleen gekocht -sinterklaas, 10 jaar geleden ofzo- om het 'leuke' tasje dat er bij zat -,-)
Vervolgens bewoog hij nog maar 1 poot. En na nog een paar keer spuiten, lag 'ie stil.
Doodstil.
En toen heb ik 'm in de groene container gekieperd. :")
De volgende keer dat ik de vraag krijg of ik een dierenvriend ben, zal ik er nog even over moeten nadenken.
En of ik bij de volgende verkiezingen op de PVVD ga stemmen, da's helemaal een moeilijke vraag.
Dit was namelijk niet de eerste keer dat ik hysterisch een leven van een insect heb beëindigd.
Ik wil er wel even bij zeggen dat ik normale stille muggen niks doe. En vlinders, daar heb ik altijd een zwak voor gehad. In groep 4 had de meester altijd vlinders in het lokaal staan. En in elke vakantie moest iemand op ze passen. Toen ik ze had, waren ze nog rupsjes. En elke dag zag je ze veranderen, af en toe zelfs in een vlinder. Ik zal nooit vergeten dat er eentje in m'n haar vloog en daarna pas weg fladderde alsof hij me bedankte. (jeugdige fantasie, als zoiets nu gebeurt zou ik gillen). En zo hadden we op de laatste dag in België een kreupele vlinder, was pardoes tegen het raam gevlogen. Op een veilig plekje gezet, liefkozend 'fladdertje' genoemd.
Ik ben een discriminerende dierenvriend besef ik nu, glibbers en kruipers mogen bij mij uit de buurt blijven.
&, van welke dieren houden jullie? Of zijn jullie toch wel échte dierenvrienden? ;)
liefs x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten