Zacht geruis, je wordt omsloten door
een witte gloed. Een guur briesje, je oren doen pijn. Je probeert om je heen te kijken , maar erg ver lukt dat niet.
De mist grijpt je, zorgt ervoor dat je wereld verkleint. Je probeert
vooruit te komen, maar alles lijkt hetzelfde.
De kalmte maakt
je rustig, tegelijk zenuwachtig. Je weet niet waar je bent, even is
het alsof je niet bestaat. De hemel is van goud, toch voelt het nu
alsof hij van mist moet zijn.
Verder geen geluid, alleen die blanco stilte.
De horizon vervaagd, er lijkt geen einde aan te komen.
Dit liedje pas er niet heel erg goed bij, maar goed... de titel wel ;)
Lin, serieus, je moet dichter worden!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt talent!