20 november 2012

Mist



Zacht geruis, je wordt omsloten door een witte gloed. Een guur briesje, je oren doen pijn. Je probeert om je heen te kijken , maar erg ver lukt dat niet. De mist grijpt je, zorgt ervoor dat je wereld verkleint. Je probeert vooruit te komen, maar alles lijkt hetzelfde.


De kalmte maakt je rustig, tegelijk zenuwachtig. Je weet niet waar je bent, even is het alsof je niet bestaat. De hemel is van goud, toch voelt het nu alsof hij van mist moet zijn.



Verder geen geluid, alleen die blanco stilte. De horizon vervaagd, er lijkt geen einde aan te komen.



Dit liedje pas er niet heel erg goed bij, maar goed... de titel wel ;)


1 opmerking: